Ja mensen, ik kan mezelf aardig bezighouden...
Ik bekijk 's middags de weersvoorspelling en zie dat het vanavond zonnig zou worden, en dat het alleen morgen nog mooi weer zou worden. Dus ik trek een plan. Een ritje met de auto is al gauw te ver, dus ik besluit te gaan wandelen. De geur van licht aangebrande schnitzel is een extra reden om er op uit te gaan. Sorry, detail.

Op de hoek krijg ik gezelschap van een kraai. Het beest cirkelt kraaiend boven mijn hoofd, alsof hij wil zeggen: "Wat doe je hier, gekke toerist?". Ik wil de route voor morgen een beetje verkennen. In de verte zie ik de skiberg al liggen die ik morgen ga beklimmen. Bij een bord sla ik linksaf een skipad op. Het is bereden door bulldozers en er zitten verraderlijke keien in het pad. Het is een bizarre omgeving. Veel bomen zijn omgehaald, maar je merkt aan alles dat het wilde landschap overheerst. Ik kom bij een stroomversnelling. Het water stroomt en buldert door een smal beekje. Het bulderende geluid doet in de verte denken aan het bassgeluid van een stereo. Aan de oever zie ik een struikje met knoppen waar allemaal bosmieren in krioelen. De indrukken stapelen zich op...

Verderop krijg ik steeds beter zicht op een paar besneeuwde toppen. Ik volg de rijweg en kom bij een hoger punt. Daar heb ik een fantastisch uitzicht op de toppen met op de voorgrond een moeras. Het was de moeite van het wandelen waard. Terug kom ik nog langs een huisje met felblauwe kozijnen dat zich onderscheidt van de andere huisjes. Dan groet de kraai me weer. Ik ben er weer.