Veenendaal - Kiel (heenreis)

Vandaag zou de spannendste dag worden. Ik moest op tijd inchecken voor de veerboot en daarna eten zoeken. De avond van tevoren had ik de meeste spullen al in de auto gegooid, zodat ik deze ochtend op tijd weg kon. Uiteindelijk ben ik rond 11:15 in de auto gestapt op weg naar mijn eerste stop in Borne, langs de A1. Daar is namelijk een Albert Heijn die op zondag open is voor de broodnodige boodschappen. Helaas zijn er geen krentenbollen. Terug in de auto neem ik een snijplankje op schoot voor de lunch en zie ineens een oud vrouwtje in een auto tegenover mij zitten. In tien minuten ongemakkelijk oogcontact heb ik niet zoveel zin. Dus keer ik de auto en heb uitzicht op het prachtige –kuch– centrum van Borne. Na een paar verse tijgerboterhammen ga ik met lichte spoed verder richting Duitsland.

Het groene portaal van de grensovergang komt in zicht. Een Letse bestuurder doet een beetje raar met z’n gaspedaal, schijnbaar niet wetende wat hij met de wisselende maximumsnelheden aan moet. Vlotjes gaat het langs het Teutoburger Wald en Osnabrück. Voorbij Osnabrück wil ik inhalen over de middelste rijstrook, maar een Golfje komt met grote vaart “flitsend” op me af. Ik schrik me een ongeluk en wijk uit naar rechts. Welkom in Duitsland waar sommigen zich moeilijk in bedwang kunnen houden. Na wat Autohöfe voorbij te zijn gereden besluit ik te tanken. Ik kan nog wel een paar afritten voorbijrijden, maar zo spannend wilde ik het ook weer niet maken. Bremen is voorbij voordat ik er erg in heb. Bij Raststätte Grundbergsee ga ik koffie zetten. De eerste keer prutsen met mijn 12 volt-apparaatje. De koffie smaakt een beetje naar koffie, maar zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens! Een paar mensen die hun hond uitlaten kijken me meewarig aan. Nou ja, zo voelt het. Verderop bij Hamburg wordt het erg druk. Na Hamburg komen de Baustellen, vier in totaal met een maximumsnelheid van 80 km/h vanwege de smalle rijstroken. Dat is krap in meerdere opzichten. Ik zie de aankomsttijd op mijn navigatie-app langzaam oplopen. Ik had een bezoekje aan een snacktent in Kiel in gedachten na ingecheckt te zijn, maar ik moet iets anders bedenken.

Met grote haast kom ik bij de incheckpoort aan. Ik hoef vreemd genoeg niet mijn ID te laten zien, wel de bevestigingsmail. Ik rijd tussen de pylons rechtdoor, denkende dat ik de veerboot zou zien. Maar die ligt achter een bocht vòòr de pylons. Duidelijk toch?! Ik vraag een assistent bij de laadklep of ik eerst mag eten en later mijn bagage nog uit de auto kan halen. Die assistent doet me aan iemand denken… ene George! Lang haar, een baardje en een bril op, rond montuur. Spreekt Engels. Waarschijnlijk een Zweed. Nou George, ik hoop dat je niet rood aanloopt!!!  Afijn, hij antwoordt dat dat kan, maar dat je toestemming moet vragen bij de informatiebalie om bij je auto te komen. Ik heb snel besloten om op de boot een hapje te gaan eten. Het is immers een drijvend amusementspark met voldoende faciliteiten. Bij het Metropolitan Café neem ik een bord Zweedse gehaktballetjes (Köttbullar) met groente, aardappels en héél veel champignonsaus. Ik reken af in euro’s, want Nederlandse bankpasjes, dat levert natuurlijk problemen op. Terwijl ik zit te eten vraagt een ouder stel of ze stoelen mogen gebruiken. Niet om mee te nemen, maar om van het uitzicht te genieten. Samen genieten we van de bedrijvigheid in de Kielse haven, die vooral bestaat uit het intrekken van de trossen van ‘onze’ Stena Scandinavica. Even een rustmoment. De boot draait 180 graden zodat wij de monding van de Trave in de Oostzee zien. Na het eten loop ik naar de informatiebalie en vraag ik of ik bij mijn auto mag. De medewerker wijst naar een collega die redelijk Engels spreekt. Hij moet een sleutel omdraaien in de lift om Deck 3 te kunnen indrukken. Beetje klunzige man, wel grappig. We komen aan de ‘verkeerde’ kant van het autodek uit. Ik moet veel lopen en sjouwen, maar het lukt. Terug naar deck 9 waar mijn hut is. ’s Avonds wil ik wifi gebruiken, maar in de openbare ‘living room’ gaat het bar slecht en in de bar (waar een luidruchtige muziekquiz aan de gang is) ook. Vreemde omgeving, zo’n uitgaansgebied op een afgesloten terrein. Ik weet trouwens niet waar ik me op dat moment bevind. Deense territoriale wateren? Dan maar TV kijken in de hut de rest van de avond. Er is een film, Mamma Mia, met Zweedse ondertiteling. Ondertussen blijft de koude/warmteregeling boven mijn hoofd maar loeien. Er zit geen uitknop op. Ik besluit maar te gaan slapen, want ik moet de volgende ochtend weer vroeg op.