Binnenblijfdag

Wat me opvalt als ik om een uur of 12 in bed lig, is het flauwe licht dat door de gordijnen schijnt. Kennelijk een teken van naderende midzomernachten als het helemaal niet meer donker wordt. Ik was er zelfs op voorbereid, want er zit een slaapmasker in mijn bagage. De volgende ochtend word ik wakker met hoofdpijn en spierpijn. Die lange dagen achter het stuur (en gisteren op een Spartaans stoeltje achter de laptop) hebben hun tol geëist. Ik besluit vandaag niet veel te doen. Het weer is er ook niet naar.

Vogelgekwetter trekt mijn aandacht. Het geluid komt van een afstandje. Veel vogelgeluiden hoor ik niet, dus als ik wat hoor ben ik alert. Ik loop alle ramen af om een glimp op te vangen van de vogel. Helaas. Het is lastig speuren tussen de berkjes en dennenbomen. Eerder zag ik wel een bruin vogeltje bij de auto, maar ze zijn mensenschuw. Een bordje buitenzetten met broodkruimels leverde ook niets op. Ik had misschien beter vetbollen en levende wormen mee kunnen nemen om ze te lokken. Het zijn tenslotte geen tuinvogels, maar survival-vogels die zich staande moeten houden in het grote boreale woud met al zijn gevaren. En dan… beweging en een flits. Ik zoom in met de camera. Weer mis.

’s Middags zie ik op NOS.nl dat staatssecretaris Van Rijn zich moet verantwoorden in een pgb-debat. Ik kijk met leedvermaak toe hoe de man in Haags accent moeilijke vragen probeert te beantwoorden. Hij geeft toe dat het allemaal “waardelaus” is. Dat hij de ellende met het systeem heeft zien aankomen, maar dat het zo goed mogelijk moet worden opgelost. Iets dat ik hem al een half jaar hoor zeggen. Gelukkig heb ik geen last van problemen met declaraties.