Göteborg – Vägsjöfors (heenreis)

Om 7:15 word ik gewekt door een stem uit de intercom, die in drie talen vertelt dat het ontbijt klaarstaat. Ik heb natuurlijk mijn eigen ontbijt meegenomen. Om 8:30 tettert de stem nog een keer om te vertellen dat de drankverkoop gaat sluiten. Lekker belangrijk! Snel ontbijten en het wassen overslaan. Ik wil nog even langs de ramen lopen om te kijken waar we zitten. We zijn al in Göteborg! De Älvsborgsbrug is vlakbij. Ik kan wat foto’s maken door de schone ruiten. Dan spullen pakken en de auto zoeken. Ik raak bijna verdwaald in het gangenstelsel van de boot. Dan ben ik bij de auto. De rij auto’s begint al vrij snel weer in beweging te komen. Ik probeer filmpjes te maken zonder stabiele zuignap op de voorruit, maar dat mislukt behoorlijk. Ik rij door de ‘douane’ – waar niemand een vinger uitsteekt om me tegen te houden – en draai de drukke autoweg op.

Välkommen till Sverige! By the way, “Sverige” spreken de Zweden uit als “Sverieje”, mocht je een goede indruk willen achterlaten. En “Göteborg” is “Jeutebor”. Na het drukke stadsgedoe van Göteborgs voorsteden neem ik afrit Kungälv-zuid. Ik parkeer de auto onderaan Bohus Fästning, een fort aan de rivier. Mooie plek voor een kop koffie en een wandeling. Er loopt een drassig rotspaadje omhoog naar de vestingmuur. Verderop maak ik wat foto’s van het pittoreske centrum van Kungälv. Dan stop ik bij een geldautomaat om 1500 Zweedse kronen op te nemen. De automaat is echter afgesloten met een metalen deksel. Ik vraag een man hoe dit verder moet, maar hij spreekt geen Engels. Ik schijn naar binnen te moeten om geld op te nemen. Duh! :-) Later zal blijken dat 1500 kronen (€ 160,-) niet belachelijk veel is als je niet overal met een bankpasje kan betalen. Ik sjees verder richting Vänersborg en neem de E45 richting Karlstad. Op een leuk plekje met weids uitzicht stop ik voor een boterham. Het is een open landschap, redelijk uniek voor mijn reis in Zweden. Dan stop ik bij een gloednieuwe grote supermarkt in de middle of nowhere langs de E45. Ze verkopen wegenatlassen van Zweden, die wil ik wel. De weg is lang en druk. Na Karlstad wordt het iets rustiger en begint de beroemde Inlandsvägen. Ik moet nu echt weer stoppen voor koffie, want de concentratie neemt af. Ik wil nog foto’s maken bij uitzichtpunten die ik van tevoren op Streetview had gezien. Ik rijd er een paar voorbij. Keren…

Op een gegeven moment is het wel genoeg. Ik moet ook nog tanken in Torsby voordat ik bij de B&B aankom. De eerste poging bij een grote OK/Q8 mislukt. Hoewel de pomp een sticker van het Maestro-logo heeft, wordt mijn bankpasje niet geaccepteerd om te kunnen tanken. Binnen vraag ik om hulp. Er zou een telefoonnummer op de pomp staan dat ik kan bellen. Geen telefoonnummer te zien. Het meisje wijst me de weg naar het centrum waar meerdere pompen zijn. Okee, tweede poging. Hier worden alleen creditcards en Zweedse pasjes geaccepteerd. De derde poging bij een andere OK/Q8 is raak, ik kan met cash betalen! Gelijk de jerrycan van 5 liter vullen voor noodgevallen. Snel door naar de B&B in het gehucht Vägsjöfors. Snel? Ik moet door een werkvak heen waar wordt geasfalteerd. De walm van vers asfalt is voor sommige wegenliefhebbers onweerstaanbaar, maar ik begin honger te krijgen.

Bij de B&B aangekomen stuit ik op een dichte deur. Ik bel een telefoonnummer en ik vind een envelop met de sleutel. Dan vraag ik of er een resraurant in de buurt is. Ja, dat zou op 2 km hiervandaan zijn. Maar waar ik ook kijk, geen restaurant of iets dergelijks. Ik kom bij een camping waar iemand het gras aan het maaien is. Ik begin weer standaard: “Do you speak English?”, maar de man antwoordt dat hij Nederlands spreekt. Haha! Ik stel mijn vraag en hij vertelt dat het normaal is om een uur te rijden voor een goed restaurant. De dichtstbijzijnde tentjes zitten in Torsby, waar ik net vandaan kom op ongeveer 25 km afstand. De man zegt nog wat over Nederlandse rustzoekers, maar ik kan me daar (nog) niet helemaal niet verplaatsen. Gauw weer verder. Ik kom halverwege Torsby langs een bordje ‘hotel’ met een omgedraaide mes-en-vork. Als ik het erf oprijd, zie ik mensen van exotische afkomst die wat rondhangen. Het lijkt wel een opvangcentrum. Verder gaat de weg, weer door het werkvak. Tegen 20:00 kom ik bij een pizzeria waar een man wederom Nederlands blijkt te spreken. Hij heeft een tijdje in Nederland gewoond. Behalve pizza’s maakt hij ook kebab, de sfeer is goed. Ik bestel een pizza Al Tonno en ga zitten. Ik zie mensen een bordje ‘zuur’ pakken en pak er ook één. Best lekker op een lege maag. Dan komt de pizza op tafel. Heerlijk! Ik verlaat de pizzeria en terwijl ik de deurbel activeer, hoor ik “Doei!”. Doei terug! Ik moet voor de derde keer door het werkvak geloodst worden. Het is namelijk eenrichtingsverkeer en goed beveiligd om schade te voorkomen. De asfalteermachines zijn een stukje verder druk bezig en de stoom slaat over de auto. De ‘loods’ rijdt met een gangetje van 30 km/h over het lange werkvak met daarachter een sliert auto’s. Wat een dag. Uitgeput lig ik even later op een zacht bed.